ორი ქვეყნის ბრძოლა თავისუფლებისთვის აგრესორი ქვეყნის წინააღმდეგ და ომი, რომელშიც უკრაინამ და საქართველომ ერთად უნდა გაიმარჯვონ. დღეს უკრაინაში ათობით ქართველი იბრძვის, რადგან ეს საერთო ბრძოლაა. უკრაინელებისა და ქართველების დევნილობის ისტორიებიც ერთმანეთს ჰგავს და სიმბოლურ თარიღზე, აგვიტოს თვეში, რუსეთის დანაშაულზე, ოკუპაციაზე საუბარმა ჟანა კიკორიამდე მიგვიყვანა. 

ჟანამ რუსეთის ბოროტება და იმპერიალისტური ზრახვები ჯერ აფხაზეთში გამოსცადა, როცა სულ პატარას, ოჯახთან ერთად, უკრაინაში გადასახლება მოუწია, შემდეგ უკრაინაში იგივე გზა ხელმეორედ გაიარა. მისი ცხოვრების ორივე ტრაგედიას, ისევე როგორც აგვისტოს ომის დროს დაზარალებული დამიანების ტკივილს ერთი ავტორის ხელწერა აქვსა მას რუსეთი ჰქვია. ამ ამბებში იცვლება მხოლოდ თარიღები, უსასრულო ბოროტების ისტორია კი, სამწუხაროდ, გრძელდება. 

„6 წლის ვიყავი, როცა ომი დაიწყო. ღამე ჩოჩქოლმა გამაღვიძა, მშობლები წინ და უკან დარბოდნენ დოკუმენტების ძიებაში, არ მესმოდა, რატომ გამაღვიძეს. ცხადად მახსოვს, როგორ გვაცილებდა მზერით ჩვენი ძაღლი, უბრალოდ ჭიშკართან იჯდა და გვიყურებდა. ალბათ გრძნობდა, რომ ჩვენ აღარასდროს დავბრუნდებოდით.“- გვიყვება ჟანა.

შემდეგ იყო ძალიან გრძელი და რთული გზა უკრაინისკენ და წლების შემდეგ, უკრაინაში. ორგზის დევნილს, კარგად ესმის მშვიდობის ფასი და ამბობს, რომ ქართველებისა და უკრაინელების ერთობა გადამწყვეტია.

„ქართველები უკრაინის მხარეს არიან და იქნებიან. ვფიქრობ, ერთმანეთის მხარდაჭერა მოგვიტანს ნანატრ თავისუფლებას“- ამბობს ჟანა.

დაუსრულებელ ომში გამარჯვება არის მისია, რისთვისაც 2008 წლის აგვისტოს ომის მებრძოლები ახლა უკრაიანში იბრძვიან. განცდა, რომ უკრაინელების გამარჯვებასთან ერთად, ჩვენი ქვეყნის გამარჯვებასაც მოვიპოვებთ რეალურია, რადგან ეს თავიდანვე საერთო ომი იყო.